- znękać
- znęka|ć
\znękaćny сов. измучить, извести+
udręczyć
* * *znękany сов.изму́чить, извести́Syn:udręczyć
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
znękać
Смотреть что такое "znękać" в других словарях:
znękać — dk I, znękaćam, znękaćasz, znękaćają, znękaćaj, znękaćał, znękaćany przestarz. dziś zwykle w imiesł. biernym «udręczyć, utrudzić, zmartwić» Znękana kłopotami wreszcie usnęła … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
pognębić — dk VIa, pognębićbię, pognębićbisz, pognębićgnęb, pognębićbił, pognębićbiony pognębiać ndk I, pognębićam, pognębićasz, pognębićają, pognębićaj, pognębićał, pognębićany 1. «gnębiąc, szykanując, prześladując zniszczyć kogoś moralnie lub materialnie; … Słownik języka polskiego
skołatać — dk IX, skołataćaczę, skołataćaczesz, skołataćłacz, skołataćał, skołataćany daw., dziś zwykle w imiesł. biernym «znękać, zgnębić, zmęczyć kogoś, zamącić komuś w głowie» Skołatany biedą, chorobą, ciągłymi kłopotami. Skołatane serce. Skołatany umysł … Słownik języka polskiego
zgnębić — dk VIa, zgnębićbię, zgnębićbisz, zgnęb, zgnębićbił, zgnębićbiony 1. «wpłynąć źle na czyjeś samopoczucie; zmartwić, znękać, przygnębić» Zgnębiła go diagnoza lekarza. Być zgnębionym złymi wiadomościami. 2. rzad. «uciemiężyć, ujarzmić; pognębić»… … Słownik języka polskiego
zmaltretować — dk IV, zmaltretowaćtuję, zmaltretowaćtujesz, zmaltretowaćtuj, zmaltretowaćował, zmaltretowaćowany «sponiewierać, znękać, udręczyć; zbić» Ktoś zmaltretowany długą podróżą. Zmaltretować psa … Słownik języka polskiego
znękany — znękanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. znękać (p.) znękany w użyciu przym. «będący objawem umęczenia, utrudzenia» Znękana mina, twarz … Słownik języka polskiego
